دشت کوزه ها ؛ دشتی عجیب در لائوس
به گزارش مجله سیاران، در میان تپه ها و ارتفاعات بخش های شمالی لائوس به دشتی عجیب برمی خوریم که سال ها کوزه های اسرار آمیز و سنگی اش همه باستان شناسان را به فکر فرو برده که چه رازی پشت ساخت آن ها وجود دارد. در این دشت تعداد بسیار زیادی کوزه سنگی وجود دارد که با قدمت طولانی خود سایتی باستانی را شکل داده اند. دشت کوزه ها همه المان های لازم برای به هیجان در آوردن قوه تخیل را دارد، دشتی که مملوء از رمز و رازهای سربه مهر است و تحقیقات زیادی روی آن اجرا شده است.

دشت کوزه ها در لائوس در استان شیانگ خوانگ واقع شده است. فلات شینگ خوانگ در انتهای شمالی رشته کوه Annamese Cordillera در منطقه هندوچین قرار گرفته است. حفاری ها و مطالعات انجام شده در دشت خمره ها، قدمت آن را به عصر آهن مرتبط می نماید که به این ترتیب، دشت خمره ها یکی از مهمترین سایت های ماقبل تاریخ در جنوب شرقی آسیا محسوب می شود.
تاریخ محلی و افسانه های مرتبط با دشت کوزه ها
در حال حاضر، ماهیت زبان شناسی فرهنگی مردم شناخته نشده است. باستان شناسان بر این باورند که کوزه ها 1500-2000 سال پیش استفاده می شدند. بعضی از آثار حفاری شده به حدود 500 سال قبل از میلاد تا 800 میلادی برمی شود. انسان شناسان و باستان شناسان پیش بینی نموده اند که ممکن است کوزه ها به اسم محل دفن یا شاید ذخیره سازی برای غذا استفاده می شدند.
داستان و افسانه های لائوس می گویند که در سال های بسیار دور، در این منطقه گونه های انسان غول پیکر زنده می کردند که دشت کوزه ها در لائوس برای آن ها بوده اند. افسانه های محلی بعلاوه می گویند یک پادشاه باستانی به نام خون چئونگ (Khun Cheung) که یک جنگ طولانی و پیروزمندانه در مقابل دشمنانش داشته این کوزه ها را ساخته تا بتواند غنایم جنگی خود را در آن ها نگهداری کند.
سایت های کوزه ها
بیش از 90 سایت باستانی خمره ای در استان شیانگخوانگ شناسایی شده است. هر سایت از یک تا 400 گورخمره دارد که جنس همگی از سنگ و دارای ارتفاع و قطری متفاوت بین یک تا سه متر هستند. شکل گورها استوانه ای است و همواره پایین آنها پهن تر از بالای آنهاست.
بعضی گورها دارای در هستند ولی همه آنها در ندارند. نقوشی از حیواناتی چون میمون، ببر و قورباغه روی آنها وجود دارد.
گورخمره در دار
سنگ های دایره ای دیگری وجود دارد که متفاوت از درب هستند و ممکن است نشانه قبر باشند. خمره ها به صورت خوشه ای در کوهپایه ها و پشته کوه های اطراف فلات مرکزی و دره های مرتفع اطراف آن قرار دارند. جنس بیشتر خمره ها ماسه سنگ است.
منبع: گردشبان