تفال به حافظ امروز چهارشنبه 3 خرداد 1402، فریب ظواهر را نخور - مجله سیاران

ای پستهٔ تو خنده زده بر حدیثِ قند

مشتاقم از برای خدا یک شِکَر بخند

طوبی ز قامتِ تو نیارد که دَم زند

زین قصه بگذرم که سخن می گردد بلند

خواهی که برنخیزدت از دیده رودِ خون

دل در وفایِ صحبتِ رودِ کَسان مَبَند

گر جلوه می نمایی و گر طعنه می زنی

ما نیستیم معتقدِ شیخ خودپسند

ز آشفتگی حالِ من مطلع کِی گردد؟

آن را که دل نگشت گرفتارِ این کمند

بازار شوق گرم شد آن سروْقد کجاست؟

تا جانِ خود بر آتش رویش کنم سپند

جایی که یارِ ما به شِکَرخنده دَم زند

ای پسته کیستی تو، خدا را به خود مخند

حافظ چو تَرکِ غمزهٔ تُرکان نمی کنی

دانی کجاست جای تو؟ خوارزم یا خجند

توضیح لغت: پسته تو: دهان خندان تو/طوبی: نام درختی در بهشت/ خجند: از شهر های معروف ماورالنهر

تفسیر عرفانی:

هر آن که عاشق و واله یار نباشد و دل به او نسپرد نمی تواند حال دلدادگان راه عشق که پیوسته به شوق روی دوست در طلب لقای او هستند، درک کند و هیچ خبری از دل مشتاق آنان نخواهد داشت.

تعبیر غزل:

روزگار به مراد خواهد بود و بسیار در کار ها پیشرفت می کنی. برای فراموش کردن غم و غصه نباید فریب ظواهر جهان را بخوری، نباید با چشم و هم چشمی زندگی خود را تلخ کنی.