داستان پرستار سفیدپوش در صفحه لیلا بلوکات - مجله سیاران

خیلی زود دانشگاهش در سمنان تمام شد؛ هر چند برای پدر و مادر و خواهرش، رفتن به شهری دیگر برای تحصیل در دانشگاه سخت بود اما با افتخار دانشگاهش را تمام کرد. ما هم یکی دو باری برای تفریح و دیدنش، رفتیم. ایام دانشگاه که تمام شد برگشت و روال عادی زندگی را ادامه داد. بیمارستانی که واسه طرح رفته بود منطقه محروم بود در خراسان رضوی، شهر جغتای و اینکه داوطلب منطقه محروم بود، چون نذر داشت یک مدت منطقه محروم کار کند..برای تهران زیاد داوطلب نبود اما منتظر بود تا در یکی از بیمارستان های منطقه محروم پذیرفته گردد تا بتواند دوره طرح پزشکی خود را بگذراند. بالاخره شد آنچه باید می شد.

بعد از طرح در منطقه محروم حاشیه کرج مشغول به کار شد. از اینکه یک سفیدپوش به دوستانم اضافه شده بود، خیلی شاد بودم. کلی در این مدت مزاحمش میشدیم هر زمان نسخه برای آزمایشات و چکاپ میخواستیم برایمان مینوشت پزشک خانوادگی شده بود سوال بارانش میکردیم و او با صبر و حوصله پاسخگو بود بسیار دلسوز و دوست داشتنی است .

این چرخه برای ما و او ادامه داشت تا خبرهای شیوع ویروس کرونا، در ایران منتشر شد و آنها باید در خط مقدم درمان مردم قرار می گرفتند. تردیدی عجیب بین خانواده اش وجود داشت. مادرش - که کاملا احساسات مادرانه داشت - دلش می لرزید برای اینکه فرزندش در این خط قرار بگیرد. خطر این ویروس از یک طرف و حس مادرانه ای که داشت از سوی دیگر اجازه نمی داد، دکتر ما قدم از قدم بردارد ولی او تردیدی برای رفتن نداشت برخلاف نگرانی خانواده نظرش این بود که قسم خورده است و باید پای قسمش بماند،

دوباره لباس سفیدش را پوشید و رفت بیمارستان، و حالا مدتی است که دارد دوشادوش پزشکان و پرستاران دیگر، می جنگند تا پیروز شوند، تا ما پیروز شویم. او مثل همواره افتخاری برای ما شده؛ دکترها و پرستاران این روزها عجیب دوست داشتنی تر شده اند. تنها کاری که می توانیم برای قدردانی از آنها کنیم، دعا برای سلامتیشان است.خدا (حافظ) همه شماهامنبع: همگردی